Goud

Ze zijn nog altijd goud waard ... de Ardense stielmannen. Didier Thalon heeft vorige week een passage gemaakt om twee boilers te vervangen. Naast stiptheid en kwaliteit heeft hij zich ook ontpopt tot Mr. Proper. Ik had me voorbereid op een chaos toen we vrijdagavond aankwamen maar niets was minder waar ! Extra tijd om te genieten van een weekend Ardennen.

Al lag er, in de aanloop naar de eerste examens, voor Luna wel wat huiswerk te wachten.
Tussendoor toch even ontspannen op een creatieve manier.

Tijd ook om de kerstboom van onder het stof te halen.

En zo zie je maar dat er ook ongevaarlijke panters zijn
die zelfs lekkere wafels kunnen bakken :-).

De eerste sneeuw ... toegegeven het is wat moeilijk zichtbaar.

"Het goud aan de rand van de zon" was minder aanwezig maar
de omgeving krijgt van ons zeker deze "Koning van de metalen"

"De Volgende"

De sketsch van Kommilfoo "De Volgende" (https://www.youtube.com/watch?v=4jmG-B5Oimo) ging de eerste dagen van de herftsvakantie regelmatig door mijn gedachten. In onze setting was Manon "De Volgende" die werd geveld door de bacielekes (of zeg maar 'bacielen' want in de verkleinvorm klinken ze iets te liefelijk). Deze keer werd het vertaald in buikgriep. Er zijn plezantere plaatsen om de vakantie door te brengen dan tussen de zetel en het toilet.

Maar vanop de Villance-zetel hebben we wel een mooier uitzicht
dan vanuit onze Vlaamse.

 

 Of het nu winter, lente, zomer of herfst is ...

het is altijd een zaligheid om in zo'n decor te mogen vertoeven

en even te ontsnappen aan de wereld.

 

Jolijt, jolijt, de VV(*)-buurmeisjes waren er ook.
Dat staat altijd garant voor uren spelen , tetteren, logeerpartijtjes, ...
(*) Vlaamse Villance

Hans was, met een aantal vriendjes, het eerste weekend van de herfstvakantie 'Ein Berliner'.
Maandagavond zette hij terug voet op Belgische bodem en
was het de trip over en weer naar Zaventem zeker waard om weer voltallig te zijn. 

De laatste dag was Manon weer op de been om een frisse
neus te halen al was het eentje met hindernissen.

 

Ongewenste gasten

Het afgelopen weekend stond in de agenda als 'feestweekend' voor Luna haar 12de verjaardag. Op de één of andere manier was deze uitnodiging ook bij een aantal virussen terecht gekomen die zich geroepen voelden om ons te komen vervoegen en dan nog bij niemand minder dan het feestvarken in hoogsteigen persoon. Bij het arriveren op vrijdagavond was de koorts opgelopen tot 39 graden :-(. We zagen ons cadeautje (een boswandeling te paard met z'n allen bij Ecurie Relais de la Lesse ) al in duigen vallen. Achteraf bekeken bleek er geen beter medicijn te bestaan dan dit. De ontvangst van de verrassing alleen al was goed voor een daling van de koorts met een graad (misschien moeten ze daar bij Perdolan een patent op nemen ;-) ). De zaterdagmiddag was voorbestemd om met de mondhoeken in opwaartse formatie door te brengen. De rest van het weekend werd het gevecht met de ongewenste gasten verder geleverd en was het cocoon-time. Maar, gezien de hoeveelheid regen die uit de lucht is gevallen, was dat niet zo erg.

Luna, Caramel en een glimlach die niet meer verdween ...

 

Maar ze was niet de enige bij wie deze activiteit dat effect had.
Alleen Hans heeft gezworen dat dit de eerste en de laatste keer was.
Ik droom ondertussen al van het volgende ritje :-).

 

 








Tea for two



De"thee" was eigenlijk "koffie" ;-) maar ze was wel voor ons "tweetjes" ... 
de eerste keer dit jaar en .. we hadden een special guest ... de zon !

Je kan op een foto een impressie weergeven van een omgeving maar er zijn zoveel dingen die je niet kan zien, horen, ruiken ... zoals de geur van de net afgevallen bladeren , het getjilp van de vogeltjes die druk in de weer waren en in lentemodus leken te zitten, de zonnestralen die door de bladeren schenen, .... Om nog maar te zwijgen van het burlen van een hert dat we hoorden een second na het nemen van deze selfie. Onze glimlach werd er alleen maar groter op :-) !!

Vitamientjes V en D

In 'Regards d'Ardenne'  las ik onlangs een artikel over 'la vitamine Vert' , 'la vitamine de la Vie'. Verschillende studies hebben uitgewezen dat de natuur een geweldig deugddoend effect heeft op ons. Wat had ik graag proefkonijn geweest voor dit experiment (al zou ik niet geheel onbevooroordeeld geweest zijn wat betreft het eindresultaat ;-) ). Bij gebrek aan een uitnodiging voor een onderzoek was een 10-daags verlof ook al goed om het effect van de groene vitamientjes te mogen ervaren. Meer dan welkom na de hectiek van de voorbije maanden ...

De vitamientjes D lieten het in het begin wat afweten waardoor we de hulp van de stoof moesten inroepen.
Gelukkig hebben we achteraf nog volop kunnen genieten van de deugddoende kracht van de zon.

Acte de présence van Bart en Martine. We zullen eens een klantenkaart
moeten vragen bij Les Terrasses d'Our.

We hadden het lumineus idee om de afvaart van de Lesse te doen.
Alleen waren we uit het oog verloren dat het net de enige dag was waarop ze  topweer
hadden aangekondigd. Geel, blauw, rood, .... een mens werd ver zot van het gewemel van alle boten.
File, botsinggevaar en al het daarbij horende lawaai. Enfin, al bij al werd dit uitje wel gesmaakt
door Luna en Manon al denk ik dat we volgend jaar toch eerder zullen opteren voor een andere rivier ;-).

Na al die jaren hebben we al honderden kilometers gewandeld in de Ardense bossen.
Ze blijven ons echter verrassen. We hebben in de buurt van Daverdisse alweer een paar pareltjes ontdekt.
Het contrast met de bovenstaande activiteit kon niet groter zijn.

In deze tijd van het jaar gaat Hans niet meer zonder zijn zakmes en een zak op pad.
We vielen bijna letterlijk over de paddenstoelen. Eekhoorntjesbrood, kastanjeboleten, ...
elke dag stonden ze op de één of andere manier wel op de menu.

De eerste keer op pad met Luna & Manon & de fiets met het kasteel van Ciergnon als bondgenoot.
Zalig parcours langs het fietsroutenetwerk van de Famenne.

De winnares in actie tijdens een partijtje minigolf in Rochefort.

27/8/1994 zeiden we 'ja'. 23 jaar later werden we op die dag verwend door
onze twee oogappels met een ontbijt, een gedichtje en het grote tortelduifspel.

Een ezelwandeling in de Ardennen is een gat in de markt. We vonden een fijn koppel in
Marche-en Famenne die 5 ezeltjes hebben. We zijn met 2 van hen een middag op stap geweest.
"Wanneer komen we de volgende keer terug ? " was de slotconclusie van Luna en Manon :-).

 

De ezeltocht werd begeleid door Alain en Didi waardoor de ezels geen koppige kuren
kregen en mooi in de pas liepen. Het avontuur zat hem in het terrein waar de wandeling door liep. Dat was van kalksteen waardoor er heel wat grotten waren.

Een andere viervoeter die het altijd goed doet ... 'ons' Ardens paard Jade

waarmee het telkens een blij weerzien is.



Afkoeling is er wel te vinden in de Lesse of het openluchtzwembad van Rochefort

 

 

Hoe kan een mens nu zin hebben om zijn koffers te pakken wanneer je de laatste avond afsluit met deze zonsondergang ...

M&M&M's

 

"Als het gras twee kontjes hoog is", is niet bepaald mijn favoriet nummer
maar het zit wel in het collectief geheugen. Als ik dacht aan de hoogte van onze
Ardense pelouse schoot dit liedje door mijn gedachten ...
dringend tijd om in te grijpen en om voor een nachtje over en weer te rijden.




Of Luna en Manon zin hadden om een vriendinnetje mee te nemen ?
Uiteraard ! Hoe toevallig kon het dan zijn dat ze allebei ook door het leven
gaan als 'Manon' dus werd het een M&M&M's-weekend.

 

Waarom kokerellen op twee vuurtjes aan een picknickplekje terwijl je
kan gebruik maken van een goed uitgeruste keuken waar je alles bij de hand
hebt en alle ingrediënten in de kast liggen ? Gewoon omdat het gezellig en leuk is.

 

Helaas was het te koud om iets meer dan een teen in het water te steken ...

 

 

Vaderdag

Ik koester voor altijd de herinnering aan de laatste Vaderdag op 11 juni toen we met mijn vader een terrasken hebben gedaan. Een activiteit die, voor velen, een evidentie is maar voor hem tot een droom was gereduceerd omdat zijn lichaam niet meer mee wou. Hij vond het zalig om een pintje te drinken en een dame blanche te verorberen en daarmee alle diëten even aan zijn laars te lappen. Voor altijd op mijn netvlies gebrand ...

Voor mijn schoonvader hadden we een ander cadeautje in petto ... een weekend Villance inclusief onszelf (want wij waren hun taxi, het animatieteam, de cateringfirma, ...). En ook deze herinnering zal ik voor altijd koesteren ...

Het einde van het schooljaar was helemaal overschaduwd door het afscheid van mijn vader.
Een paar weken later konden we eindelijk een moment vinden om de rapporten
van Luna en Manon eens deftig te bekijken. En ... te zien dat het (meer dan) goed was.

Framboosjes zoeken achter de hoek.

Gustaaf ontpopte zich tot meester-kubber.

Kaartspelen zijn niet echt mijn ding, daardoor
werd de positie van de fotograaf getolereerd.

Rode draad doorheen het weekend ... eten ...
in Les Terrasses D'Our, op een picknickbankje aan de Lesse en op ons terras.

Weerspiegeling

De voorbije dagen was het grijs met regelmatig een bui en soms een streepje zon ... het weer is nog maar zelden zo een perfecte weerspiegeling geweest van mijn gemoedstoestand.
Pietje De Dood, Magere Hein of gelijk welke naam ze 'Hem' ook toebedelen ... heeft zijn oog laten vallen op onze familie. Op zes maanden tijd hebben we afscheid moet nemen van een tante, een nonkel en afgelopen zaterdag van mijn vader.

Voor de eerste keer in al die jaren had ik niet veel zin om naar Villance te gaan. Maar, na meer dan 5 weken leegstand, begon de natuur ons huis stilaan over te nemen dus was het tijd voor actie : gras kortwieken, onkruid uittrekken, ramen poetsen, 2 wespennesten verwijderen, ... het fysieke werk en de natuur hielpen om de gedachten te verzetten ... al was het maar voor even ...

Manon met haar aardbei-creatie terwijl de traditionele cakejes
van Luna aan het afkoelen waren. Desserten bij de vleet al was het maar ter
ere van 'Pitte Kille' die hem de laatste tijd graag in de desserten smeet .

Geen op heterdaad betrapte inbreker maar een ingepakte
'me myself and I' klaar voor een strijd met de wespen.

Onsterfelijk

Over "onsterfelijkheid" is al heel wat gezegd en geschreven. Ook de priester had het erover in zijn homilie tijdens de begrafenis van één van mijn nonkels afgelopen zaterdag waarvoor we 'even' over en weer waren gereden naar Moerzeke. Op momenten van afscheid, staat een mens weer vaker stil bij dit gegeven dat onlosmakelijk verbonden is met het leven. Deze gedachten kunnen overdenken in een rustig en groen Villance-decor maakt de "ondraaglijke lichtheid van het bestaan" net iets draaglijker ...

Manon had met liefde een spel over liefde gemaakt ...

We hadden onszelf zondagochtend verwend met een ontbijt geleverd
door Marianne die in Villance L'escargon runt .... een aanrader

Bij gebrek aan de aanwezigheid van acro-partners
moeten wij al eens dienst doen daarvoor.



Meer hoef ik niet te hebben ...

Verslaafd

Wij geven het toe ... we hebben een verslaving, een Villance-verslaving. Hoe meer we gaan, hoe meer we willen. De rust, de ruimte, de stilte, de tijd, ... facetten die in ons dagdagelijks Moerzeeks bestaan schaars goed geworden zijn. We zijn op onze hoede voor ontwenningsverschijnselen met 4 weken geheelonthouding voor de boeg ;-).

Zaterdagochtend 9 uur nul graden maar Hans had het niet koud.

Twee zwarte ooievaars gespot ... schitterende vogels die in België alleen
in de Ardennen voorkomen en die zich niet snel laten zien

Voor de gelegendheid werd " 't Bosken" heropend ...



 ... zodat we konden klinken op de lente.

Zalig om te wandelen in een frisgroen decor !

Na lang aarzelen me toch voorzichtig gewaagd aan een partijtje badminton.
(ik was op mijn hoede na de spierscheur van vorig jaar)

Naast Villance zijn we ook 'accro' aan chocolade :-)

Een jong veulen in de wei ...

 

No comment :-)