Breinkrakers

Sinds 14/12/24 is Luna zich aan het klaarstomen voor de examens die starten op 6/1/25. Afgelopen paasvakantie had ze, met een vriendin, een paar dagen van de blok doorgebracht in de Ardense rust en dat smaakte naar meer. Ik was met plezier kandidaat om te zorgen voor de logistieke en culinaire ondersteuning. 

Tussendoor heb ik me bezig gehouden met het stoofhout. Na een paar pogingen heb ik beslist om het klieven van de grote houtblokken, over te laten aan mensen met meer macht en spiermassa. Het  produceren van aanmaakhout was wel een kolfje naar mijn hand (weliswaar met een veeeeeeeeeel te grote bijl). 

En eindelijk was er ook eens tijd voor de grote kuis in onze berging.

Weekendje weg

 

"Een weekendje weg" staat gelijk aan "vakantie, geen klusjes, wandelen, lekker eten en drinken, babbelen, ..." Dat we dit konden doen in het gezelschap van Marc, Els en Eline was meer dan een bonus ! De dotjes sneeuw op zaterdag waren dat ook. Net zoals de lentetemperaturen op zondag.

Griezelen

Mijn fantasie is al groot genoeg dat ik niet de behoefte voelde aan een avondje griezelen ...

... maar Manon en Fien hadden er zin in (vooral in het "soirée" gedeelte van het programma)

Naast de kennismaking met de creativiteit van de Villanezen, 

was er vooral ook veel ruimte om te eten, ...

... gezelschapsspelletjes te spelen ...

... en te genieten van de zon terwijl Vlaanderen in de mist zat.

Winterslaap

9 op de 10 keer staat er wel iets op de Villanese to-do-lijst. 

Van deze keer hebben we ons helemaal laten gaan in de tuin.

Na een paar uur wroeten, knippen en 'bosmaaieren' is hij klaar voor zijn winterslaap.

Aan die winterslaap doen wij niet mee. Gelijk welk seizoen is goed om in onze wandelschoenen te stappen en te genieten van de stilte, het groen en (we hadden geluk) van de zon.

Spontane glimlach en een kleine vreugdekreet toen een paar eetbare boleten ons pad passeerden (al geeft dit zinnetje misschien niet volledig weer hoeveel tijd en geduld we daarvoor hebben gehad.)

Charmes versus zorgen

Vorige donderdag trok een stevig onweer over België. Vooral Wallonië werd hard getroffen en vanuit Villance kwamen berichten dat ze ook in de klappen hadden gedeeld. Vanop afstand zagen we dat onze wifi niet meer werkte dus dat de elektriciteit was afgeslagen. De passage van één van de locals bracht geen soelaas dus zijn Hans en ik zelf ter plaatse gaan kijken afgelopen zondag. Gelukkig was het euvel snel opgelost en werden mijn fantasieën over kapotte keukentoestellen geen realiteit. 

Een huisje in de Ardennen ... het heeft zijn charmes. De zorgen krijg je er gratis en voor niets bij ;-). 

Dertig

 

27/08/1994 ... 

Hans en ik zeiden "JA" tegen elkaar.

30 jaar later wandelen we nog steeds met elkaar door het leven. 

Voor de gelegenheid hebben we samen een deel van het Müllertahl trail verkend. Op dinsdag zijn we vertrokken in Berdorf. Daar zijn we donderdag terug uitgekomen na een tocht van 50 km langs heel wat indrukwekkende rotsformaties, prachtige bossen, eindeloos veel trappen en met een slaaptussenstop in Scheidgen en Christnacht.

Dat we er een dagje konden voor en achter breien in Villance was alleen maar een plus.

Hoofdrol

 De voorbije dagen speelden een aantal Belgische rivieren de hoofdrol in ons bestaan. 

Afgelopen maandag gingen Hans, Luna en ik kajakken op de Semois. Het werd een gemoedelijke tocht op een rustig kabbelend riviertje. Het feit dat er niet veel anderen op dat idee waren gekomen, vonden wij alleen maar een bonus.

Dinsdag is Luna op de trein gestapt richting Gentse Feesten en was de Maas in Namen ons kompas voor de dag (naast een aantal culinaire en culturele tussenstopjes)

.

Om af te ronden hebben we op woensdag, met een wandeling vanuit Bohan,

op verschillende manieren opnieuw de Semois kunnen bewonderen. 

Berggeit

Of reïncarnatie bestaat, laat ik even in het midden. In het geval het realiteit is, was ik ongetwijfeld een berggeit in mijn eerder leven. Na een korte tussenstop in Villance, zijn we op 7/7 doorgereden naar de Dolomieten waar de natuurpracht ons van de ene verbazing in de andere liet vallen. Ik voelde me er als een vis in het water en mis de indrukwekkende landschappen nu al. Ik hou van de Ardennen maar ik voel me pas helemaal thuis tussen de bergen :-). 

Animo

Ze zien er o zo schattig uit maar ik heb het gehad met marters. De hooligans. 

 Toen ik gisteren isolatie onder de auto zag liggen, wist ik hoe laat het was. Wanneer ik de motorkap opendeed, heb ik hem op heterdaad betrapt. Alleen kreeg ik er hem met geen stokken uit. Claxonneren had ook al geen effect en ik durfde de motor niet te laten draaien uit schrik dat ik hem zou "vermoorden". Uiteindelijk heb ik dat toch moeten doen en kon ik alleen maar vaststellen dat er niet veel leven meer in de auto zat. Voor de tweede keer in vijf maanden tijd hebben ze toegeslagen en heb ik de wegenwacht moeten bellen om me te komen depanneren. Van het machientje in de motorkap en twee stinkende WC-verfrissers onder de auto trekken ze zich duidelijk niet veel aan. Maar ik mag van geluk spreken dat ze zich, ook van deze keer, tegoed hebben gedaan aan de oppervlakkige bedrading die vrij makkelijk te repareren is .

 Altijd animo (of is het animaux) in de Rue Fond Guérin 🐾

Jasper

Soms gebeuren er dingen waar een mens heel stil van wordt. Jasper, het langverwachte zoontje van mijn kozijn, werd geboren op 6/5/24 als een sterrenkindje. Hij was volledig klaar om op de wereld te komen ... maar dan toch niet. Dit grijpt je naar de keel en laat je met verstomming achter. Niet in het minst zijn ouders en zijn zusje. Er bestond geen twijfel over dat we bij zijn afscheid aanwezig zouden zijn. Villance kon wachten. Het Pinksterweekend was lang genoeg. 

Het weelderige Ardense groen op zondag deed wel deugd

Net zoals de zon die maar bleef schijnen terwijl het rondom ons aan het regenen was.

Mixer

 

Ben ik blij dat we niet in Caïro leven al kunnen de decibels op Moerzeke dorp soms wel een pak hoger zijn dan die van een mixer. We prijzen ons meer dan gelukkig dat we af en toe tijd kunnen doorbrengen in een omgeving waar de vogels de plak zwaaien. Het is bewezen dat hun gefluit een kalmerend effect heeft op ons zenuwstelsel. Zelfs al na een paar minuten. Na 4 dagen waren we volledig zen 😎 en weer klaar om ons in het Vlaamse gewoel te storten.

Al was het niet al zen wat de klok sloeg. De paal van de omheining was aan vervanging toe. En als we dan toch bezig waren, het poortje ook, ...

En het terras moest dringend onder handen genomen worden. 

En het gras stond veel te lang.

En de berg afval moest naar het containerpark. 

En en en ...

Ondertussen zorgden de aprilse grillen voor een spectaculair lichtspel.

En konden we ook onze wandelschoenen aan het werk zetten in een groener dan groen decor.

Blok

De paasperiode staat niet voor iedereen gelijk aan "vakantie". Luna wou haar blok starten in de Villanese zuurstof, samen met haar (studie)maatje Lihn. Op de stoelen na, waren voor hen alle voorwaarden afgevinkt om een zenomgeving te hebben waarin ze zich volledig konden focussen, bediend werden op hun wenken en de dag af te sluiten met een wandelingsken in een omgeving die "lente" ademde.

Ik hield me ondertussen in stilte bezig ...

.... alhoewel deze fanfare een aardig deuntje kon fabriceren maar daarmee wel een gezellige sfeer creëerde op het feest in Redu ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan als boekendorp.

Geduld, vertragen en intuïtie

Gebeurd alles met een rede of klinkt dat wat te fatalistisch ? Wat hadden de negen zilverreigers te vertellen die het voorbije weekend elke ochtend trouw neerstreken in de velden achter ons. Volgens sommigen brengen ze een spirituele boodschap mee van geduld, vertragen en je intuïtie volgen. Wil dit nu net op een moment komen dat ik een aantal knopen moet doorhakken. Alleen zal ik daarvoor nog een aantal Ardense weekends nodig hebben met veel reigers in de buurt. 

Ze beloofden veel regen. Gelukkig was er de kmi-app die ons kon vertellen wanneer we het droog konden houden ... al was dat niet van toepassing op de ondergrond. We zijn grote fan van Gorte-Tex, het waterdicht stofje waardoor onze voeten niet nat werden.

Altijd een plezier om de wilde narcissen terug te zien, de bellenmannen van de lente.

Dramatische wolken en een streep zon zijn soms het recept voor een schitterende regenboog. 

Maartse buien hebben zo hun voordelen.

Tournee "minerale"

Willens nillens heb ik meegedaan aan de "tournee minerale" op Villanees-niveau. Door allerlei omstandigheden ben ik er een volledige maand niet geraakt. Op de coronaperiode na, is dat de voorbije 12 jaar nooit eerder gebeurd. Ik begon nog net geen afkickingsverschijnselen te vertonen ;-) 

Van woensdag tot vrijdag mocht ik getuige zijn van de lente die in de lucht hing ... een blauwe lucht met stralende zon, de eerste vlinders, vogels die overuren maakten om elkaar te veroveren met hun schoonste gefluit, wilde narcissen, de botten van de struiken die openbarstten... en als kers op de taart verschillende groepjes kraanvogels op weg naar hun broedgebieden in het noorden.

Kleine quiz

Waar geef je de voorkeur aan : een witte Kerst of een witte verjaardag ? Een (zeer) kleine steekproef kwam op 2-0. Aangezien we weersgewijs niet zoveel in de pap te brokken hebben, moeten we tevreden zijn met wat we krijgen. Die witte Kerst was ook in 2023 geen feit maar de witte verjaardag was voor Hans op zaterdag 20 januari wel present. En op welke manier ! 

Koud, zon èn een sneeuwlaagje. Als dat geen ideaal decor is om in te gaan wandelen. Terwijl iedereen massaal naar de Hoge Venen reed, zijn wij welgeteld 4 wandelaars tegengekomen. Zalig !

Eindelijk konden de winterbanden hun nut nog eens bewijzen.

En de haardroger kreeg een taakuitbreiding om de scharnieren van één van de luiken te ontdooien.

Vrouw Holle

Vrouw Holle had haar kussens niet genoeg opgeschud waardoor er maar een beetje sneeuwvlokjes op de Villanese wegen waren gevallen 😊. Maar de hemel was blauw en het vroor dat het kraakte (ik weet niet welk sprookjesfiguur van Grimm daarvoor had gezorgd)

Is er een betere plek in België om wakker te worden op je verjaardag ? 

Wat mij betreft niet maar ik ben niet geheel onbevooroordeeld 😉

We konden, door een aantal omstandigheden, maar een aantal uur in de Ardennen blijven. Om de files te vermijden hadden we besloten om een (zeer letterlijk) frisse neus  te halen in Affligem. Leuk en verrassend !