Op dit plekje van de planeet is het een evidentie dat er water uit de kraan loopt wanneer we ze opendraaien. Zoals met zoveel dingen kan je vaak de luxe van iets 'doodnormaal" pas echt goed ervaren als het er niet meer is. Toen we vrijdagavond laat aankwamen voor een klusweekend, had Murphy ongevraagd (zo is hij 😉) een extra taakje aan het lijstje toegevoegd ... we zaten met een lekkende hoofdwaterkraan. Een aantal berichten, SMS-en en een telefoon later stond de 'waterman van Libin' zaterdagochtend om 10 uur aan de deur. In de 12 uur daartussen hebben we wat gekampeerd maar uiteindelijk bleek het euvel gelukkig snel opgelost.
Ook de andere klusjes lieten zich van hun beste kant zien en konden zonder
al te veel problemen afgevinkt worden.
Dus zondag was er nog even tijd voor een kort toerken ook al was
het aan het regenen en hadden we soms de indruk dat we in een rivier liepen ipv op een bospad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten