Fantasierijk

 

Geen Ardense Kerst

Sinds 2012 vieren we Kerst in de Ardennen, het stokje dat corona tussen de wielen stak niet te na gesproken. Helaas hebben we nu met die traditie moeten breken dankzij de eerste blokperiode van Luna die een uitje naar Villance niet toeliet. 

Maar de voorbije week zijn we er toch wel een paar keer mogen wakker worden. 

Gelukkig waren er een aantal dingen zoals het (eetbaar) kerstekindje mèt de kerstboom die ons hielpen om te weten in welk seizoen we zitten want als we alleen afgingen op het weer zouden we ons in de herfstvakantie gewaand hebben. 

Maar ook de gezellige kerstmarkt in het prachtige kasteel van Mirwart deed zijn best om ons in de juiste sfeer te brengen.

Een marter had zijn feesttafel in de motorkap van onze auto gedekt en zich tegoed gedaan aan een aantal kabels. Het was even gedaan met achteruit rijden. Gelukkig was de pechverhelping relatief snel op post en was de schade niet zo groot dat we moesten weggetakeld worden.

Veel of weinig modder was de keuze al wist je niet altijd van op voorhand wat de ondergrond te bieden had. Het leven is soms een gokje alhoewel ik de vergelijking met 'a box of chocolates' toch beter kan smaken 😋

Pantelleria

Dit is de rede waarom Manon en ik naar Villance zijn gevlucht ... de Prins Carnaval verkiezingen op Moes. Een productie van decibels die niet bevorderlijk zijn voor de concentratie tijdens de examens.

Waar kan je dan beter zijn dan in de Ardense rust en in de pauze al te mijmeren over zomerse bestemmingen op bijvoorbeeld Pantelleria 😎, een Italiaans eiland waar Manon haar oog op liet vallen.

 

Ice age

 

"Scrat", de eekhoorn uit Ice Age die hemel en aarde verzet om een noot op de kop te tikken, ging vandaag door mijn gedachten ...

En dat had alles te maken met "onze" Ardense eekhoorn die de weg naar de voedersilo voor de vogels had gevonden. Hilarisch. 

Naast vogels en passerende zoogdieren observeren, heb ik me de voorbije 24 uur ook bezig gehouden met o.a. het in elkaar knutselen van de kerstboom.

Endorfines

Afgelopen weekend hebben we volop endorfines verzameld. Tijd doorbrengen in Villance met Katrien, Domien, Sabine, Danny, Christine en Kris staat gelijk aan lekker eten, een flesken kraken, gezellig keuvelen , "scheten lachen", ... 

Hans had voor de gelegenheid zijn dartsblok opgehangen. Fascinerend om te zien hoe zo een ronde schijf met een paar pijltjes, de competitiegeest kan aanwakkeren en zorgt voor een aantal hilarische taferelen.

Het weer zaterdag had er geen zin in maar dat hield ons niet tegen om een frisse (en natte) neus te halen. De jacht stak er even een stokje tussen waardoor we moesten terugkeren op onze stappen. Maar we hebben toch nog een volwaardig plan B kunnen vinden. 

Sompig

 Na de l-i-t-e-r-s regen van de voorbije periode was het vrij sompig in de Ardense bossen . 

Gelukkig bestaat er zoiets als waterdichte schoenen en die hebben hun dienst bewezen. Er zijn heel wat zijstroompjes van de Lesse (die normaal geen probleem vormen om over te steken) alleen vroegen ze nu soms wat creativiteit om er droog over te geraken.

Een Lesse zoals ik ze al lang niet meer gezien heb. Applaus voor de kajakkers die ik een paar minuten eerder tegenkwam. De doorsnee afvaart kan ik wel smaken maar deze woelige wateren zijn niet aan mij besteed.

Festijn

 

Volgens de kmi-app ging de herfstvakantie kletsnat worden. Gelukkig had de realiteit toch af en toe een droog intermezzo in petto en konden we zelfs genieten van een streep zon in een decor mèt een prachtig kleurenpallet.

Normaal gezien houden we ons braaf op de wandelpaden maar in het paddenstoelenseizoen is er geen houden aan Hans. 

En of het de moment van het jaar was ! Het was een waar paddenstoelenfestijn. We vonden er in alle vormen, kleuren en formaten. Slechts een beperkt aantal is eetbaar en toch resulteerde de zoektocht dag na dag in een oogst om 'u' tegen te zeggen. 

Waardoor we een paar dagen op rij champignons hebben gegeten op verschillende wijzen. Mjamie !

Waarheid

 

Dit vind ik nu eens een waarheid als een koe 🌳. 

Al ben ik niet de grote held om op mijn eentje in een bos te gaan rondtrippelen. Aangezien ik de voorbije dagen me-time had in Dardennen, heb ik dus eerder de veldwandelingen opgezocht.

Tijdens het voorbije weekend waren Hans en Manon ook van de partij maar dan 

was het bakken en braden en zijn we niet verder dan de Lesse geraakt.

Al was ik al genoeg afgekoeld als ik er een tijdje met mijn voeten inzat.

Het blijft een heksentoer om met de trein terug naar Moerzeke te geraken. De vooropgestelde 4 uur waren al indrukwekkend maar in de realiteit zijn er nog 2 uur extra bijgekomen. Zes uur later staken ze thuis de sleutel in de voordeur. Niet iets om elke week te doen ...

Vis

Het is geen geheim dat ik me gelijk een vis in het water voel in de Ardennen. De voorbije maanden zijn we er veel wakker geworden. In de zon maar nog meer in de regen. Zonder maar ook met technische problemen. Alleen, met twee, vier, vijf , zes, ... personen ... alle variaties op het thema zijn de revue gepasseerd. 

Het onweer van begin juli heeft nog een staartje gekregen ... het inductievuur kapot. Gelukkig stonden onze kampeervuurtjes in de schuur en konden we ons daarmee behelpen. Ondertussen zit er een nieuw vuur in en kunnen we weer naar hartenlust kokerellen.

Gezelschapsspelletjes, een brandende stoof , een trui, ... 

je zou niet meteen zeggen dat dit een tafereel was op 25 juli

Els, Jurgen, Vincent en Sofie waren toevallig in de buurt op dezelfde moment van één van onze passages. 

Altijd een blij weerzien ...

K-i-l-o-m-e-t-e-r-s hebben we al gewandeld. Nog steeds worden we verrast o.a. door  het landschap in Wancennes, een plekje in de buurt van Beauraing 

En ook deze beverdam mocht er zijn, één van de indrukwekkendste die we al gezien hebben.

Kleren van de gedachten

Björn Soenens beschreef zijn drang om te delen wat er met hem recent gebeurde op een zeer gevatte manier .... "woorden zijn de kleren van mijn gedachten". Ze zijn een hulp voor hem om te analyseren wat er op zijn pad komt en om er een weg in te vinden. 

Dit omschrijft perfect de rede voor het bestaan van deze blog ...  

Opladen

Is het niet voor elke mens een constante zoektocht naar een evenwicht in zijn energiebalans ? Dardennen staan voor mij doorgaans gelijk aan een energiegever. Een plek waar ik me kan opladen om er daarna weer even tegen te kunnen. 

Als we dat kunnen doen in goed gezelschap mèt lekker eten en drinken, zijn er al heel wat voorwaarden voldaan om met een glimlach terug te denken aan een paar Villanese dagen.

Sommigen worden blij van een dartsspel ...

Datzelfde duo kreeg ook fonkeltjes in de ogen van de MTB-routes 

die ze zowel zaterdag als zondag deden.

Steek mij in een bos en ik word instant gelukkig. Als we dan nog rijpe bosbessen tegenkomen is het plaatje compleet. Al was het meteen ook een oefening in geduld want ze waren bijzonder klein uitgevallen. 

Sommige dingen houden zich ook bezig met "ontladen" ... zoals de bliksem die, tijdens een onweer, dichtbij insloeg. Zonder het te beseffen hebben we hem gefilmd. De kracht van de energie die vrijkwam, liet ons even met verstomming achter. De elektriciteit sloeg uit, het filmen stopte automatisch, in de verte een rookpluim, ... We kunnen alleen maar blij zijn dat hij het niet op ons had gemunt ;-).

Uitbundiger dan uitbundig

Bestaat er een woord dat "uitbundiger dan uitbundig" omschrijft en zo ook de knaldrang van de natuur weet te vatten? Het puurste groen, vogels die aan elkaar verhalen vertellen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, struiken bedolven onder de witte bloesems, velden vol bloemen, ... als insect moet je euforisch worden van dit overaanbod aan nectar. Op mij heeft het een effect van gelukzaligheid en, voor mijn part, mag dit seizoen eeuwig blijven duren. Maar het is wellicht door de wetenschap dat het niet zo is dat een mens er zo intens van kan genieten. 

Dat Hans een speciale boon heeft voor paddenstoelen is geen geheim. Zo viel zijn oog tijdens een wandeling op een mini-zwammetje dat het "Beekmijtertje" bleek te noemen èn gecatalogeerd staat als "zeldzaam". Euforie alom. Dat gevoel was er ook toen we in een Villanese weide de zwarte ooievaar nog eens zagen opduiken, een reebok konden spotten in het valleitje achter ons en wanneer ik bezoek kreeg van een eekhoorn toen ik zat te lezen op ons terras. De close encounter heeft maar een paar seconden geduurd maar de verbazing over de aanwezigheid van de andere was bij ons allebei even groot :-). 

Onvoorstelbaar wat je allemaal in de natuur kan vinden van eetbare planten. Tijdens een wandeling in de buurt van Saint-Hubert hebben we ontelbaar veel bosbessenstruiken gezien. De kilo's die je daar gaat kunnen plukken, zijn niet te tellen. Nu alleen nog op de juiste moment op de juiste plaats geraken wanneer ze rijp zijn. 

Lentekriebels

De Ardense passage tijdens de paasvakantie was origineel voorzien voor een week. Door allerlei omstandigheden werd het herleid tot 3 dagen. Gelukkig hadden we net die dagen eruit gepikt waarop de lente heel hard zijn best deed om zich langs zijn beste kant te laten zien. De eerste zwaluwen maakten de lentekriebels af. 

Maar ook honderden wilde narcissen waren in lentemodus.

De overvloedige regen van maart zorgde voor 

een test van de waterdichtheid van onze schoenen.

En ook Murphy was weer op het appèl. De buitengordijnen die we hebben gekocht om te vermijden dat de kraaien tijdens het broedseizoen het weer gemunt hebben op onze ramen, waren speelbal van de wind geworden.

Helaas was het voor twee van de drie niet zo goed afgelopen. 

     De speling van zon, licht en kleuren zorgden voor een bijzonder effect. 

De variaties op het uitzicht zijn eindeloos en vervelen nooit (althans mij toch niet 😉)

Alaaf alaaf alaaf

Afgelopen weekend was de carnaval - knaldrang zeer groot in Moerzeke. Van vrijdagavond tot dinsdagochtend gingen alle remmen los. Dan zijn er maar twee opties ... meedoen of vertrekken. Onze keuze was snel gemaakt. 

"Is het nog ver ?" ... met niemand in de buurt die deze vraag stelde, 

hebben Hans en ik (in het gezelschap van een voorzichtig lentezonnetje) ons helemaal laten gaan .

Het jaar is nog jong maar dit plekje hebben we alvast uitgeroepen 

tot de zaligste picknickspot van 2023.

Als de zon verdween, verschenen Jupiter en Venus. In de loop van de avond kwamen 

daar duizenden sterren bij waarvan er eentje 'al vallend' beroep deed 

op mijn fantasie om snel een wens te verzinnen. 

Daarna kon ik alvast dromen in alle stilte over de realisatie daarvan :-).

Evidentie

Op dit plekje van de planeet is het een evidentie dat er water uit de kraan loopt wanneer we ze opendraaien. Zoals met zoveel dingen kan je vaak de luxe van iets 'doodnormaal" pas echt goed ervaren als het er niet meer is. Toen we vrijdagavond laat aankwamen voor een klusweekend, had Murphy ongevraagd (zo is hij 😉) een extra taakje aan het lijstje toegevoegd ... we zaten met een lekkende hoofdwaterkraan. Een aantal berichten, SMS-en en een telefoon later stond de 'waterman van Libin' zaterdagochtend om 10 uur aan de deur. In de 12 uur daartussen hebben we wat gekampeerd maar uiteindelijk bleek het euvel gelukkig snel opgelost. 

Ook de andere klusjes lieten zich van hun beste kant zien en  konden zonder 

al te veel problemen afgevinkt worden. 

Dus zondag was er nog even tijd voor een kort toerken ook al was 

het aan het regenen en hadden we soms de indruk dat we in een rivier liepen ipv op een bospad. 

Jaloezie

 "Jaloezie" is een eigenschap die ik geen warm hart toedraag maar in deze vind ik het nog aanvaardbaar ;-).  A happy 2023 !

Eindelijk

Na 3 jaar konden we eindelijk nog eens "het feest van het licht" vieren in de Ardennen. Al waren we niet voltallig en was Herman er alleen maar in gedachten bij (en voor het aandachtige oog ... ook even op een schermpje)

Elinn met haar zelfgemaakte en bijzonder lekkere Rudolf !

Het was de kerst van de wildlife. Het begon op vrijdagavond met een rondtrippelend everzwijn op de derde rijstrook van de E411, op zondag een eekhoorn op het terras en sinds kort hebben een aantal witte reigers hun intrek genomen in de velden achter ons. Wat een statige exemplaren met hun zwarte poten en gele snavel. Een mens zou al blij zijn dat het niet sneeuwde (yeah right) en dat het grauw en donker weer was waardoor ze extra opvielen. 

Op kerstavond verdrong de ene regenboog na de andere zich. Mocht dit een stairway from heaven zijn, konden er wel wat mensen (die we al jaren missen hier op deze planeet), mee aan tafel geschoven hebben ... 

En toen werd het maandag en hebben we plaats gemaakt voor vier vriendinnen van Luna die een paar dagen afzakten naar Villance. Ons plan om terug te keren vanaf woensdag is, met dank aan een paar virussen, mislukt. Maar deze vijf waren kiplekker en hebben de tijd van hun leven gehad.