Tè wa ta tè

Het  afgelopen weekend vertrok Hans fris en monter met een berg werkgerief èn een kluslijstje naar ons Ardens stekje.

Zaterdagochtend kwamen er positieve berichten door :

• de schommel stond weer muurvast want daar begon enige speling op te komen
• en de ramen werden weer voorzien van een nieuw laagje siliconen (het is een mysterie hoe die daar telkens opnieuw in de mist lijken op te gaan).

In de loop van zaterdagmiddag sloeg de sfeer om ;-) en liep niet alles meer van een leien dakje :

• de bosmaaier verslikte hem in het te hoge gras . Doordat onze grasmachine nog in reparatie staat in Bertrix was het onmogelijk om ons pelouse onder handen te nemen.
• het plan om de randen van de douche boven te voorzien van een nieuw laagje siliconen, draaide uit op een sisser omdat het 'even verwijderen van de oude en een nieuw laagje erop' sneller was uitgesproken dan gedaan
• de olie die Hans had gekocht om het werkblad in de keuken op te frissen, bleek de verkeerde te zijn dus ook daar streep door de rekening

Op dat moment floepte "Tè wa ta tè" door mijn gedachten. Een uitspraak die in één van Wouter Deprez zijn geweldige shows vaak de revue passeerde. Het was maar dat. Uiteraard niet zo plezant maar er zijn ergere dingen dan dat.
Een boswandelingsken bracht soelaas en de 'vangst' van twee kastantjeboleten maakte zijn dag goed :-). Ze werden direct verwerkt tot, naar eigen zeggen, de beste omelet ooit.

Zondag heeft hij nog kunnen afronden met een paar klusjes van de makkelijke soort : deur verven, lamp vervangen, lavendel snoeien, …

Ondertussen tellen we af naar onze volgende Villance pitstop. Hopelijk is tegen dan de Afrikaanse varkenspest enigszins onder controle en kunnen we zonder zorgen het bos induiken. Voorlopig is onze regio gevrijwaard en valt het niet onder de 63.000 ha natuur die werden afgesloten. Fingers crossed …