Adieu versus à la prochaine

Ik ben niet zo goed in afscheid nemen maar voor deze satelliet zal ik geen traan laten.

Afgelopen weekend hebben we hem met plezier ontmanteld.  Adieu en tot nooit meer …

In het domein van Mirwart organiseerde de provincie Luxemburg 'Het weekend van de landschappen' … aan indrukwekkende exemplaren hebben ze geen tekort in dit stukje België. Om dat te vieren werden wat oude spelen van onder het stof gehaald … goed voor de focus.

Het fluiten van de vogeltjes moest even plaatsmaken voor de gezellige noten van een blaaskwartet (de andere twee zijn van de foto gevallen)

 Onze gevederde vriendjes in Villance wisten ook niet zo goed wat hen overkwam toen een zwoele nazomeravond met een funky-beat uitdraaide op de 'familie-Vermachelen-op-de-dansvloer'

Zondag deden we om 15 uur een poging om het weekend te verlengen door nog snel een klein wegje in te slaan en terecht te komen op een mooie wandeling. Een uur later was er echter geen ontsnappen aan en moesten we (gelukkig) geen 'adieu' maar 'à la prochaine' zeggen.

Verrassing

"Of ons stekje nog beschikbaar was binnenkort voor een verrassingsweekend ?" Ja, alleen lag ons hebben en houden er nog omdat er geen verhuur voorzien was voor onze volgende passage. Omdat ik zelf altijd wel te vinden ben voor een verrassing (al is mijn favoriete positie daarbij eerder de organiserende kant) had ik een excuus om naar Villance te gaan. Manon was direct kandidaat om mee te gaan.

Dat de Vlaamse buurmeisjes Kaat, Sara en Margot er ook waren, was alleen maar een bonus.

Tussen het gras afrijden, onkruid uittrekken en poetsen door, toch nog even de tijd gevonden om een bio boerderijtje te ontdekken in Maissin (https://www.fermedessureaux.com/). De bok wou zich alvast van zijn beste kant laten zien.

Manon wou mij zondag verrassen met bananenpannekoekjes.

Zalig receptjen al moet je even geduld hebben en wordt een ontbijt bijna een brunch.

Uit de wind en in de zon was het genieten op het terras.

 

Net voor we vertrokken kwam een rode wouw een imponerende show geven.

Terwijl in de verte twee vossen hun vieruurtje bijeen aan het zoeken waren.

Wie wil er dan naar huis rijden ….

Lege tijd

"Lege tijd" … we zouden het wat meer moeten inplannen. Niets moet alles mag. Go with the flow en zien waar we uitkomen. Helaas is dè moment van het jaar daarvoor weer gepasseerd. Onze laatste Villance-passage was er ook geen voorbeeld van of misschien is het eerder de aard van het beestje ;-).

Het park van Furfooz in de buurt van Dinant was een fijne verrassing, een leuke combinatie van natuur en geschiedenis maar enkel aanbevolen voor mensen die goed te been zijn :-).( http://www.parcdefurfooz.be/nl/welkom/)

Eén van de vele grotten langs het parcours … in de oertijd ongetwijfeld een luxe-ressort.

Samen met Jasmien, Nils, Nick en Elinn (de laatste twee zijn van de foto gevallen, gelukkig niet van de hangbrug ;-) ) hebben we Pairi Daiza ontdekt.

Een schitterende dierentuin waar sommige bewoners toch wel zeer vrijpostig uit de hoek kwamen.

Mocht er dan toch al ergens een leeg momentje opduiken, verraden deze koffers de klusjes die er altijd en overal zijn …