De natste ooit

Terwijl Luna en Manon een weekend bij de Naamse vriendinnetjes waren, konden Hans en ik even genieten van een wandeling op ons tempo, een etentje in ons favoriet restaurantje in Our, …

Stilte voor de storm …

 

… want van maandag tot woensdag was ons optrekje gevuld met een aantal

dierbare familievriendjes (hier in de gekuiste versie)

 

Al waren we dit jaar niet voltallig omdat mijn zus en schoonbroer momenteel in Australië zijn.

En zo ben je dan plots, midden van een wandeling, geconnecteerd met de andere kant van de wereld …

 

 Terwijl Australië in brand lijkt te staan, viel het water hier met bakken uit de lucht. Zonder twijfel de natste kersteditie ooit sinds we neergestreken zijn in Villance. Had dat allemaal sneeuw geweest …

Met onze hoogstpersoonlijke barman Nick in de buurt zijn we verwend geweest met goddelijke drankjes. De titel van deze blog had dus ook 'de kerst van de cocktails' kunnen zijn (al waren er voor alle duidelijkheid ook mocktails te verkrijgen) …

 

Manon is op vrijdag een hele dag in de weer geweest om van het bosje rechtover-de-deur een gezellig plekje te maken. De aperitief en het dessertjen smaakten nooit eerder zo goed … een fijn afscheid van een leuke week vakantie waarvan ik hoopte dat er nooit een eind zou aankomen.

 

 

Engelen

Verrassing als ik de lamp aan de schuur in deze staat zag bengelen. En zeker met Hans 170 km verder. Ik ben absoluut niet technisch aangelegd maar ik weet wel dat water en elektriciteit niet goed samengaan.
Mijn poging om alles terug in elkaar te vijzen, maakte het alleen maar erger.
Gelukkig kwam buurman Roger 'to the rescue'. Zeer dankbaar dat hij de reddende engel was !

En deze engel is, samen met de andere kerstdecoratie, klaar voor de festiviteiten van het eindejaar.

Onder de indruk

De 'Arc majeur' werd in de zomer aangekondigd als een enorm kunstwerk op de E411 bij Lavaux-St.Anne. We hadden de voorbije maanden de file getrotseerd toen het in aanbouw was.  "Het lintje werd doorgeknipt" in oktober maar het was pas gisterenmiddag dat ik het de eerste keer in daglicht zag. Zoals met alle kunstwerken voelt het voor iedereen anders aan. Ik was iets minder onder de indruk omdat de kleinste boog kleiner uitvalt dan ik had verwacht en verloren gaat tegen de helling …https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/08/11/arc-majeur/

 

Ik was des te meer onder de indruk van het supermooi spel van licht en wolken bij het binnenrijden van Villance. Ik kan niet tellen hoeveel keer ik dat wegje al ben afgereden maar zelfs na de 200ste keer word ik er nog steeds blij van.

De local die mij voorbijreed zal wellicht niet begrepen hebben waarom ik daar langs de kant van de weg stond en waarnaar ik aan het kijken was :-).

Na 24 uur Villance was alles weer spic en span en is het klaar voor vrienden die er de komende dagen zullen genieten van het decor en van elkaar.



Balanszoeker

Volgens een enquête waar ik onlangs aan meedeed ben ik een balans-zoeker. Dat klopt. Alleen ligt de nadruk vaak iets teveel op het tweede deel van het woord en vind ik hem maar niet ;-). Evenwicht .. het klinkt allemaal zo mooi. Wat geeft energie en wat staat er in de rij om het weer weg te kapen.

 Ook in ons Villance-plekje is het vaak zoeken naar een balans tussen zorgen en ontspanning. Maar tijd maken voor de weekendkrant staat toch wel in mijn top 10 van de leuke dingen. Alleen zijn niet alle onderwerpen even opbeurend. Diep ademhalen wanneer we in de Ardennen zijn is de boodschap. Jammer dat je geen reserve kan meenemen naar huis.

 Voor Hans staan 'bospaddestoelen' ongetwijfeld in zijn top drie. In Vlaanderen word je versleten als 'stroper' en riskeer je een boete maar in de Ardense bossen kan hij zich helemaal uitleven. En ja, ze waren lekker !

Twee leuke Naamse zusjes met veel goesting om het Nederlands beter onder de knie te krijgen, blijken een ideale match te zijn met twee Vlaamse zusjes die graag een extra woordje Frans leren. En zo kom je tijdens een weekendje Ardennen terecht in Redu tussen de Nederlandse boeken :-).

De Schits-zusjes zorgen ook telkens voor een gezellige tijd wanneer onze passages samenvallen.

En met Bart en Martine was het zalig vertoeven in één van de vele bossen in een verbluffend herfstdecor.

Maar misschien het meest hartverwarmende moment van de herfstvakantie was dit boeketje dat ik kreeg van één van de buren nadat we toevallig aan de babbel waren geraakt en van de koetjes-en-de-kalfjes terechtkwamen in een diepgaand gesprek dat nog even is blijven nazinderen.

Vluchtig gelijk het leven

'Strange' van Celeste klonk in de auto toen we gisteren op weg waren naar mijn schoonvader om afscheid van hem te nemen. Na 81 jaar hield zijn lichaam het voor bekeken. En of het 'vreemd' is om te beseffen dat we hem na de dag van gisteren alleen nog kunnen vasthouden in onze herinneringen. Gelukkig zijn die veelvuldig aanwezig en hebben we ook in Villance heel wat onvergetelijke momenten samen mogen beleven …  En nu laat ik het woord over aan een paar foto's die, zoals Stephan Vanfleteren het onlangs zei "vluchtig voorbij vliegen, gelijk het leven".

 

 

 

Adieu versus à la prochaine

Ik ben niet zo goed in afscheid nemen maar voor deze satelliet zal ik geen traan laten.

Afgelopen weekend hebben we hem met plezier ontmanteld.  Adieu en tot nooit meer …

In het domein van Mirwart organiseerde de provincie Luxemburg 'Het weekend van de landschappen' … aan indrukwekkende exemplaren hebben ze geen tekort in dit stukje België. Om dat te vieren werden wat oude spelen van onder het stof gehaald … goed voor de focus.

Het fluiten van de vogeltjes moest even plaatsmaken voor de gezellige noten van een blaaskwartet (de andere twee zijn van de foto gevallen)

 Onze gevederde vriendjes in Villance wisten ook niet zo goed wat hen overkwam toen een zwoele nazomeravond met een funky-beat uitdraaide op de 'familie-Vermachelen-op-de-dansvloer'

Zondag deden we om 15 uur een poging om het weekend te verlengen door nog snel een klein wegje in te slaan en terecht te komen op een mooie wandeling. Een uur later was er echter geen ontsnappen aan en moesten we (gelukkig) geen 'adieu' maar 'à la prochaine' zeggen.

Verrassing

"Of ons stekje nog beschikbaar was binnenkort voor een verrassingsweekend ?" Ja, alleen lag ons hebben en houden er nog omdat er geen verhuur voorzien was voor onze volgende passage. Omdat ik zelf altijd wel te vinden ben voor een verrassing (al is mijn favoriete positie daarbij eerder de organiserende kant) had ik een excuus om naar Villance te gaan. Manon was direct kandidaat om mee te gaan.

Dat de Vlaamse buurmeisjes Kaat, Sara en Margot er ook waren, was alleen maar een bonus.

Tussen het gras afrijden, onkruid uittrekken en poetsen door, toch nog even de tijd gevonden om een bio boerderijtje te ontdekken in Maissin (https://www.fermedessureaux.com/). De bok wou zich alvast van zijn beste kant laten zien.

Manon wou mij zondag verrassen met bananenpannekoekjes.

Zalig receptjen al moet je even geduld hebben en wordt een ontbijt bijna een brunch.

Uit de wind en in de zon was het genieten op het terras.

 

Net voor we vertrokken kwam een rode wouw een imponerende show geven.

Terwijl in de verte twee vossen hun vieruurtje bijeen aan het zoeken waren.

Wie wil er dan naar huis rijden ….

Lege tijd

"Lege tijd" … we zouden het wat meer moeten inplannen. Niets moet alles mag. Go with the flow en zien waar we uitkomen. Helaas is dè moment van het jaar daarvoor weer gepasseerd. Onze laatste Villance-passage was er ook geen voorbeeld van of misschien is het eerder de aard van het beestje ;-).

Het park van Furfooz in de buurt van Dinant was een fijne verrassing, een leuke combinatie van natuur en geschiedenis maar enkel aanbevolen voor mensen die goed te been zijn :-).( http://www.parcdefurfooz.be/nl/welkom/)

Eén van de vele grotten langs het parcours … in de oertijd ongetwijfeld een luxe-ressort.

Samen met Jasmien, Nils, Nick en Elinn (de laatste twee zijn van de foto gevallen, gelukkig niet van de hangbrug ;-) ) hebben we Pairi Daiza ontdekt.

Een schitterende dierentuin waar sommige bewoners toch wel zeer vrijpostig uit de hoek kwamen.

Mocht er dan toch al ergens een leeg momentje opduiken, verraden deze koffers de klusjes die er altijd en overal zijn …